اولین نامه شهید مرتضی به خانواده پس از اعزام به جبهه

در این وبلاگ تلاش خواهد شد تا نامه های شهیدان مرتضی و حسن که برای همه ما بخصوص نسل جوان آموزنده است را با دستخط خودشان منتشر کنیم. اولین نامه را از اولین شهید خانواده منتشر می کنیم. 

به طور دقیق به تمامی جملات و مطالب نامه نگاه کنید که چگونه شهید بزرگوار به تمامی جوانب حوادث پیرامون خود توجه داشته است.

 در ابتدا نامه را با درود و تحیت بر منجی عالم بشریت و نائب برحقش امام خمینی ره شروع می کند. سپس از مادر خود جویای احوال می شود؛ اما خوب به سطور این قسمت نگاه کنید، اگر فرد به خاطر دنیا در این مسیر پا نهاده باشد، اینگونه با مادر خویش نجوی نمی کند. آنجا که از مادر می خواهد در نمازهایش امام را دعا کند، نمی گوید برای سلامت من دعا کن، چون مطالب را به شکلی تنظیم می کند که گویا شهادت در چند قدمی اوست، فقط می گوید مادر اگر من شهید شدم مصیبت امام حسین ع و اهل بیتش را در ذهنت مرور کن  که این مصائب هیج است در مقابل آن.

سپس از احوال خواهر و برادر می پرسد و توصیه های لازم را جهت حرکت در مسیر حق می کند تا برای ایثار در مقاطع بعدی آماده باشند. آنجا که می گوید خواهرم جون زینب باش مبادا حجابت فراموش شود و برادرم نمازت را فراموش نکنی و اگر درس می خوانی به خاطر خدا باشد. 

شهید حتی موقعیت استقرار خود در جبهه و تمامی جوانب امر را به خوبی توضیح می دهد. 

معرفت بالای این شهید را در قسمت دیگر نامه آنجا می توان دید که تنها به احوالپرسی از خانواده خود بسنده نمی کند، بلکه جویای حال تمامی اقوام و فامیل و حتی همسایه هایی است که هیچ قرابت فامیلی با شهید ندارند.

اما آخر نامه به آرزویی پرداخته است که تمامی رزمندگان در لحظه جان دادن به آن می اندیشیدند یعنی زیارت کربلا؛ بیان این قسمت از نامه دل همه کسانی را که این روزها به کربلا ی معلی شرفیاب می شوند بدرد می آورد که بهتر اینکه خودتان آن را در ادامه مطلب بخوانید...